Mieczysław Tofil

---

Życiorys

„Mieczysław Tofil był drugim synem Władysława oraz Zofii Majewskiej, pochodząc z dużej rodziny, bo z siedmiorga dzieci. W 1915 roku, na skutek ewakuacji Fabryki Towarzystwa Akcyjnego Pruszkowskiej Fabryki Wyrobów Metalowych, w której to pracował jego ojciec, cała rodzina została przymusowo wywieziona na Ukrainę, do Słowiańska w gub. charkowskiej. Po powrocie do Polski, w latach 1919–1920 rozpoczął studia w seminarium duchownym Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie. Od 1923 roku do marca 1925 roku odbywał służbę wojskową jako pisarz kompanijny w 81. Pułku Strzelców stacjonującym w Grodnie.

Po zakończeniu służby wojskowej, wrócił do Warszawy i podjął pracę w księgarni naukowej oraz w składzie nut Gebethner i Wolff, usytuowanym w pałacu Potockich na Krakowskim Przedmieściu. W 1928 roku dołączył do grona pracowników Polskich Kolei Państwowych w Pruszkowie, gdzie przez wiele lat z powodzeniem realizował swoje obowiązki.

W czasie II wojny światowej, Mieczysław Tofil, wraz z urzędnikami wydziału meldunkowego z Piastowa, angażował się w konspirację, oferując pomoc mieszkańcom Warszawy po upadku Powstania Warszawskiego. W trudnych czasach wojennych, wystawiał fikcyjne dokumenty zamieszkania dla osób uwięzionych w niemieckim obozie przejściowym, co ratowało ich przed wywózką lub śmiercią. Po zakończeniu wojny, kontynuował pracę w PKP, aż do momentu przejścia na emeryturę.

W połowie lat 60-tych, Mieczysław, wraz ze swoją żoną Anną Kowalską-Tofil, po odwiedzeniu Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem, zainicjowali swoją wspólną oraz indywidualną działalność artystyczną, która trwała ponad 30 lat i obejmowała twórczość rzeźbiarską.

W 1991 roku Mieczysław Tofil został odznaczony Honorowym Obywatelstwem Miasta Piastowa. Zmarł 2.04.1998 roku, a jego doczesne szczątki znalazły miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu parafii św. Jadwigii w Milanówku. Był dumnym ojcem Janusza oraz Benedykta Tofilów.

Twórczość

Mieczysław Tofil to niezwykle utalentowany artysta, którego prace obejmują kilkaset unikalnych figur i figurek drewnianych, w dominującej większości przedstawiających świątki. Jego twórczość obejmuje nie tylko postacie żydowskich handlarzy ulicznych, ale również rzemieślników, aniołów oraz nobliwe figury świętych. Rzeźby takie jak Chrystus Cierpiący czy Frasobliwy, które emanują głęboką zadumą, zapewniają widzowi emocjonalne przeżycie. Artysta nie unikał także odtwarzania tradycyjnych scen ukazujących „Piety”.

Każda z tych rzeźb została oryginalnie wzbogacona polichromią, co nadaje im niepowtarzalny charakter. Dzięki współpracy z Ars Poloną oraz Desą, wiele jego dzieł trafiło poza granice Polski. Rzeźby Tofila można podziwiać w muzeach etnograficznych w Niemczech, Szwajcarii, Japonii, a także w prywatnych kolekcjach na całym świecie.

W 1976 roku, na dorobkiem artysty oraz jego żony zwrócił uwagę niemiecki dziennikarz i kolekcjoner sztuki ludowej, Ludwig Zimmerer. Współpraca ta zaowocowała tym, że Mieczysław Tofil i jego żona stali się bohaterami dokumentalnego filmu Andrzeja Wajdy pt. „Zaproszenie do wnętrza”.

---

Oceń: Mieczysław Tofil

---