Janusz Grochulski

---

Życiorys

W trakcie I wojny światowej, Janusz Grochulski został ewakuowany wraz z rodziną w głąb Rosji, z której powrócił do Polski w 1918 roku. W 1933 roku uzyskał maturę, a w 1939 roku zakończył studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie kształcił się w dziedzinie budownictwa wodnego i lądowego. Warto podkreślić, że był uczniem Karola Pomianowskiego.

W okresie nauki w gimnazjum aktywnie uczestniczył w działaniach politycznych. Był członkiem Związku Młodzieży Szkolnej, który funkcjonował jako przybudówka Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. Angażował się też w Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Sekcję Młodych Klubu Demokratycznego. Współtworzył Komitet Porozumiewawczy Młodzieży Komunistycznej Wyższych Uczelni, a także brał udział w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom.

Na początku II wojny światowej, Grochulski znajdował się na terenach zajętych przez Związek Sowiecki, głównie we Lwowie, a następnie w Łomży. W tym czasie brał udział w polskim aktywie skupionym wokół Powiatowego Komitetu WKP(b). Pracował na kierowniczych stanowiskach w budownictwie oraz gospodarce komunalnej. Po rozpoczęciu wojny sowiecko-niemieckiej w 1941 roku uciekł do Warszawy, gdzie pracował dorywczo oraz angażował się w konspirację w ramach Gwardii Ludowej. W 1943 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej.

Po zakończeniu działań wojennych, Grochulski wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie był delegatem na IV i V Zjazd tej partii. Pracował u Pełnomocnika Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów w Krakowie. Następnie objął funkcję wicekomisarza Żeglugi Śródlądowej na górnej Wiśle. W czerwcu 1945 roku został delegowany do Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (DOKP) w Gdańsku, gdzie zajmował się odbudową infrastruktury kolejowej zniszczonej podczas wojny, szczególnie na trasie Gdańsk-Gdynia.

Od końca 1946 roku pracował w Ministerstwie Odbudowy. W latach 1947–1949 pełnił funkcję dyrektora administracyjnego w przedsiębiorstwie Hydrotrest. Od 1949 do 1952 roku był zatrudniony w Komitecie Centralnym PZPR, w sektorze inwestycji i budownictwa, gdzie zajmował pozycje instruktora oraz starszego instruktora. Grochulski był także podsekretarzem stanu w Ministerstwie Przemysłu Materiałów Budowlanych (1953–1956), Ministerstwie Żeglugi (1956–1957) oraz Ministerstwie Żeglugi i Gospodarki Wodnej (1957–1960). Współtworzył Centralny Urząd Gospodarki Wodnej, pełniąc funkcję pierwszego prezesa w latach 1960–1968, a w latach 1969–1973 sprawował rolę Konsula Generalnego PRL w Kijowie.

Janusz Grochulski był również wiceprzewodniczącym Komisji Inżynierii i Gospodarki Wodnej Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Komitetu Nauki i Techniki. Przez wiele lat związany był z redakcją „Gospodarki Wodnej”, gdzie pełnił rolę redaktora naczelnego. Urodził się jako syn Kazimierza i Marii. Po zakończeniu życia spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

---

Oceń: Janusz Grochulski

---