Jan Wąsicki

---

Życiorys

Jan Wąsicki, syn Jana, po zakończeniu szkoły podstawowej, kontynuował edukację w gimnazjum, jednak nie zdołał go ukończyć z powodu wybuchu II wojny światowej. W trakcie okupacji rozwijał swoją wiedzę poprzez tajne komplety w Kraju Warty. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim, które zakończył uzyskaniem tytułu magistra w 1948 roku. Następnie podjął pracę jako asystent na swojej uczelni. W przyjęciu był również aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W 1950 roku zdobył stopień naukowy doktora nauk prawnych na macierzystej uczelni, a cztery lata później uzyskał habilitację. W 1960 roku awansował na profesora nadzwyczajnego, a w 1970 roku został profesorem zwyczajnym. W roku 1965 zdobył mandat posła na Sejm PRL w IV kadencji w okręgu poznańskim, gdzie aktywnie uczestniczył w pracach sejmowych Komisji Oświaty i Nauki oraz Wymiaru Sprawiedliwości. W 1969 roku ponownie uzyskał mandat poselski na Sejm PRL V kadencji, biorąc udział w Komitecie Wojewódzkim PZPR oraz w Komisji Prawniczej przy Komitecie Centralnym PZPR.

Na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, profesor Wąsicki prowadził intensywną działalność naukowo-dydaktyczną, pracując w Katedrze Historii Ustroju Państwa na Wydziale Prawa i Administracji. W obliczu dynamicznych zmian akademickich, pełnił również zaszczytną funkcję prorektora. Na początku lat 60. XX wieku uruchomił punkt konsultacyjny UAM w Zielonej Górze, gdzie prowadził wykłady.

W 1964 roku został wybrany na prezesa Lubuskiego Towarzystwa Naukowego, a mimo obowiązków w nowo powstałej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze, nie zrezygnował z pracy w Poznaniu. W 1975 roku, dzięki sprzyjającym warunkom lokalnym, otrzymał nominację na rektora zielonogórskiej uczelni, którą to funkcję sprawował przez dwie kadencje, do roku 1981. Jego duża mobilność sprawiła, że z trudnością mógł w pełni poświęcić się rozwijaniu kierunków edukacyjnych.

Mimo ograniczeń, z jego inicjatywy otworzono dwa nowe kierunki studiów: bibliotekoznawstwo i informację naukową w 1975 roku oraz filologię germańską w 1976 roku. Zwiększył się również poziom wykształcenia kadry, z czego 10 osób uzyskało habilitację, a ponad 30 doktoraty. Warto także podkreślić, że podczas jego kadencji nawiązano współpracę z różnymi ośrodkami naukowymi zarówno w kraju, jak i za granicą. Po przejściu na emeryturę na początku lat 90. XX wieku, Wąsicki kontynuował pracę w Poznaniu, organizując seminaria jako profesor emerytowany.

Jan Wąsicki zmarł 6 kwietnia 1995 roku w Poznaniu, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Junikowo w Poznaniu. W czasie swojej kariery naukowej był uznawany za osobę o dużym wkładzie w rozwój polskiej edukacji i wychowania. W okresie PRL został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, w tym Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim oraz Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także licznymi odznaczeniami honorowymi.

---

Oceń: Jan Wąsicki

---