Piotr Ikonowicz

---

Życiorys

Wykształcenie, działalność zawodowa i społeczna

Panująca w 1980 roku atmosfera sprzyjała ambitnym młodym ludziom, a jednym z nich był Piotr Ikonowicz, który ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, zdobywając dyplom magistra administracji. W dalszym ciągu kształcił się, kończąc Podyplomowe Studium Instytutu Geografii i Krajów Rozwijających się w 1984 roku. Jako aktywny dziennikarz i tłumacz, stał się członkiem prestiżowych organizacji, takich jak Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich oraz Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Ponadto, pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Dąbrowszczaków, co podkreśla jego zaangażowanie w działania społeczne.

W praktyce prawnej założył Kancelarię Sprawiedliwości Społecznej, a jej misją było udzielanie darmowych porad prawnych osobom potrzebującym wsparcia. Ponadto, jako publicysta, współpracował z takimi wydawnictwami jak „Uważam Rze”, „Przekrój” oraz „Fakty i Mity”. W 2021 roku zyskał rozgłos jako współprowadzący program Lewy do lewego, u boku Janem Śpiewakiem, emitowany na portalu internetowym „wPunkt”. Z tego samego roku pochodzi również jego współpraca jako ekspert w programie „Wolni od długów” w telewizji Polsat.

Działalność opozycyjna w PRL

W ciągu lat 1980-1988 Ikonowicz był aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność”. Jego kariera opozycyjna rozpoczęła się w 1981 roku, kiedy to pracował jako redaktor w serwisie informacji Regionu Mazowsze „Solidarności”. Niestety, jego działalność została przerwana, gdy 17 grudnia 1981 roku został zatrzymany za kolportaż wydawnictw niepodległościowych. Po procesie skazano go na kondycjonalne sześć miesięcy więzienia, co śmiało pokazuje, jak niebezpieczna była walka o wolność słowa w tamtych czasach.

W 1982 roku, ponownie zatrzymany za organizowanie niezależnych obchodów pierwszomajowych, został internowany od 10 maja do 23 listopada tego samego roku w Białołęce. Współzałożył pismo „Miś. Tygodnik Stanu Wojennego”, a następnie „Robotnika”, które miało na celu dostarczenie informacji o sytuacji w Polsce. Ikonowicz był również jednym z organizatorów miesiąca prasy zakładowej NSZZ „S”, a także aktywnie uczestniczył w ruchu Wolność i Pokój oraz w strukturach Polskiej Partii Socjalistycznej, gdzie pełnił funkcje w radzie naczelnej.

Działalność publiczna w III RP

Po transformacji ustrojowej w 1989 roku, Piotr Ikonowicz objął przewodnictwo rady naczelnej PPS w okresach 1992-1996 oraz 1997-2001. W wyborach do Sejmu w 1991 roku startował z listy Solidarności Pracy, niestety jego starania nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Jednak w 1993 zdobył mandat posła na Sejm z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej, zdobywając 2734 głosy. W marcu 1994 roku, wspólnie z Andrzejem Lipskim oraz Cezarym Miżejewskim, przystąpił do Koła Parlamentarnego PPS.

W 1997 roku znowu zdobył mandat poselski, ale niedługo później postanowił odejść z klubu SLD, zakładając nowe koło parlamentarne. Piotr Ikonowicz był także głośnym krytykiem interwencji wojsk NATO w Jugosławii, a w 2000 roku wystartował w wyborach prezydenckich, zdobywając 38 672 głosów i zajmując 10. miejsce na liście kandydatów.

Po nieudanych staraniach w 2001 roku oraz rezygnacji z przewodniczenia PPS, w 2003 roku włączył się w działalność Nowej Lewicy jako sekretarz ds. organizacyjnych. Mimo dalszych prób uzyskania mandatu, m.in. z listy Ruchu Sprawiedliwości Społecznej w 2015, nadal nie przyniosły one sukcesu. W 2018 roku kandydował na prezydenta Warszawy, zdobywając 7271 głosów. We wrześniu 2023 roku nie udało mu się uzyskać mandatu do Sejmu, zdobywając 3146 głosów w okręgu gdyńskim.

Postępowania karne

Jego życie nie było wolne od kontrowersji, co ilustruje sytuacja z 2001 roku, kiedy to prokurator w Grójcu wniósł przeciwko niemu akt oskarżenia o spowodowanie wypadku samochodowego. Sąd w 2002 roku uznał go za winnego, warunkowo umarzając jednak postępowanie. Po latach, w 2008 roku, oskarżono go o naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariuszy policji podczas protestów przeciwko eksmisjom, co doprowadziło do wyroku roku więzienia w zawieszeniu oraz innych kar. Z uwagi na odwołania i niestawiennictwo, a także kontrowersje związane z umową zawartą z sądem, sytuacje te nie pozostały bez echa.

W tym samym roku, z powodu działalności sprzeciwiającej się eksmisjom, został skazany na sześć miesięcy prac społecznie użytecznych. Po tym, jak nie zgodził się na wykonanie wyroku, zamieniono mu karę na 90 dni pozbawienia wolności. W międzyczasie kilka opozycjonistów z PRL apelowało o jego ułaskawienie, jednak rzeczywistość okazała się bardziej złożona, co podkreśla historia jego kariery publicznej.

Dodatkowo, po pewnym czasie, w 2014 roku, Ipixonowicz zmierzył się z aktami oskarżenia o znieważenie osób publicznych, co było kolejnym nieprzyjemnym epizodem w jego działalności. Życie Piotra Ikonowicza to złożona mozaika działań społecznych i życiowych wyborów, które wpłynęły na polską scenę polityczną.

Odznaczenia

W 2021 roku, Piotr Ikonowicz, poświęcający swoje życie na rzecz najbiedniejszych, eksmitowanych oraz bezdomnych, otrzymał wyjątkowe wyróżnienie. Razem z Agatą Nosal-Ikonowicz zasłużyli na uznanie ze strony rzecznika praw obywatelskich Adama Bodnara. W ramach tego uznania, oboje zostali odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”.

Życie prywatne

Piotr Ikonowicz pochodzi z rodziny o zróżnicowanych korzeniach. Jego ojciec, Mirosław Ikonowicz, był korespondentem Polskiej Agencji Prasowej i miał swoje korzenie na Wileńszczyźnie. Matka Mirosława miała włoskie pochodzenie, podczas gdy jego ojczym wywodził się z Bałkanów. Z kolei matka Piotra, Olga Łucek, była rosyjskiego pochodzenia i zajmowała się branżą gastronomiczną.

Warto również podkreślić, że jako dziecko Piotr spędził pięć lat na Kubie, gdzie jego rodzina mieszkała przez pewien czas. Warto dodać, że jest bratem Magdy Gessler, znanej restauratorki oraz osobowości telewizyjnej.

Życie osobiste Ikonowicza również wzbudza zainteresowanie. Jego pierwszą żoną była dziennikarka Zuzanna Dąbrowska, a później zawarł związek małżeński z Agatą Nosal-Ikonowicz. Wspólnie mają czworo dzieci: troje biologicznych – Julię, Karola i Karolinę oraz jedno przybrane dziecko – Pawła, syna jego drugiej żony.

Ikonowicz posługuje się wieloma językami obcymi, co świadczy o jego szerokich umiejętnościach lingwistycznych. Deklaruje znajomość: języka włoskiego, hiszpańskiego, francuskiego, portugalskiego, rosyjskiego, angielskiego, bułgarskiego oraz serbskiego.

Publikacje

Oto zbiór ważniejszych publikacji autorstwa Piotra Ikonowicza, które ilustrują jego wkład w polską myśl polityczną oraz społeczną.

• Wizja parlamentu w nowej konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1995, s. 29. ISBN 83-7059-201-5,
• Pracy i chleba / z liderem PPS rozmawia Stefan Zgliczyński. Warszawa: Książka i Prasa, 2000, s. 83. ISBN 83-88353-25-X,
• Jak żyć Panie Premierze? Diagnoza kryzysu społecznego w Polsce. Wrocław: Wydawnictwo Indygo Zahir Media, 2012, s. 125. ISBN 978-83-62276-09-7.

Do jego pracy należy również kilka tłumaczeń, które zasługują na uwagę:

• O biurokracji. Piotr Ikonowicz (tłum.). Warszawa: Ośrodek Pracy Politycznej „Sigma”, 1981, s. 49. OCLC 834024196,
• O biurokracji i planowaniu gospodarczym. Piotr Ikonowicz, Małgorzata Kowalska (tłum.). Wrocław: ZW. ZSMP Zarząd Wojewódzki Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, 1989, s. 90. OCLC 751297562.

Publikacje te stanowią ważny wkład w debatę na temat polityki społecznej i gospodarnej w Polsce.

---

Oceń: Piotr Ikonowicz

---