Zdzisław Kępiński

Nauka i edukacja

Zdzisław Kępiński, który przyszedł na świat 9 kwietnia 1911 roku w Pruszkowie, a zmarł 24 stycznia 1978 roku w Poznaniu, wyróżniał się jako wybitny polski historyk sztuki oraz artysta-malarz. Jego praca pozostawiła trwały ślad w dziedzinie sztuki i edukacji w Polsce.

Pełnił on również ważne role w świecie akademickim, będąc profesorem zwyczajnym w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie uczył przyszłe pokolenia artystów oraz historyków sztuki. Kępiński miał także zaszczyt być dyrektorem Muzeum Narodowego w Poznaniu, a jego wpływ na rozwój instytucji kultury w regionie był niezaprzeczalny.

Jako wojewódzki konserwator zabytków, Kępiński miał znaczący wpływ na ochronę dziedzictwa kulturowego, co czyni go postacią kluczową w polskiej historii sztuki. Jego dorobek pozostaje inspiracją dla współczesnych pokoleń artystów i historyków.

Życiorys

UkończyłGimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu, a w roku 1931 zapoczątkował swoje studia z zakresu polonistyki, które później zmienił na historię sztuki. Dodatkowo rozwijał swoje zainteresowania muzykologią, uczęszczając na zajęcia prowadzone przez Szczęsnego Dettloffa. W roku 1937 obronił pracę magisterską i związał się zawodowo z Uniwersytetem Poznańskim, gdzie rozpoczął pracę akademicką, jednocześnie wykładając historię sztuki w Instytucie Sztuk Plastycznych.

W roku 1931 związał się z Komunistyczną Partią Polski (KPP), co skutkowało represjami ze strony tzw. granatowej policji, prowadząc do wielokrotnych aresztowań. W okresie drugiej wojny światowej pracował jako robotnik w Warszawie oraz Częstochowie. Jego działalność polityczna doprowadziła do aresztowania w 1940 roku, gdzie z rąk Gestapo doznał okaleczenia, co jednocześnie spowodowało jednostronną utratę słuchu.

Po zakończeniu wojny, rozpoczął swoją karierę w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a następnie powrócił do Poznania, by objąć posadę Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W latach 1945–1946 oraz 1947–1949 zarządzał Muzeum Wielkopolskim, jednocześnie kontynuując pracę jako wykładowca na Uniwersytecie Poznańskim.

Był aktywnym uczestnikiem badań dotyczących początków Państwa Polskiego w latach 1947–1951. W tym samym okresie, w latach 1949–1951, pełnił funkcję zastępcy dyrektora Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków w Warszawie. Do Poznania powrócił w 1952 roku, kiedy to został kierownikiem Galerii Malarstwa Polskiego w Muzeum Narodowym, która zyskała popularność jako galeria Kępińskiego.

Zmarł w Poznaniu, a jego ostatnie miejsce spoczynku mieści się w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym Junikowo (AZ-P-05). Pochowano go 28 stycznia 1978 roku.

Ordery i odznaczenia

Zdzisław Kępiński był osobą, której działalność została doceniona poprzez przyznanie licznych odznaczeń i wyróżnień.

  • Order Sztandaru Pracy II klasy, przyznany 22 lipca 1952,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 29 października 1947,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 25 marca 1955,
  • Złota Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”,
  • Odznaka Honorowa Miasta Poznania.

Nagrody

Zdzisław Kępiński otrzymał wiele prestiżowych nagród, które dokumentują jego wkład w dziedzinie kultury i nauki. W szczególności wyróżnienia te obejmują:

  • Nagroda Artystyczno-Literacka Miasta Poznania za odkrycia w Strzelnie (1947),
  • Państwowa Nagroda Naukowa II stopnia (zespołowa) w dziedzinie nauk humanistycznych za dotychczasowe wyniki badań wykopaliskowych i koncepcyjnych, dotyczących powstania Państwa Polskiego (1950),
  • Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za zasługi naukowe w dziedzinie muzealnictwa w minionym dziesięcioleciu (1955),
  • Nagroda Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego w dziedzinie upowszechniania kultury za działalność w zakresie muzealnictwa (1962),
  • Nagroda Państwowa I stopnia (1964).

Przypisy

  1. Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 27.07.2023 r.]
  2. Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 06.08.1950 r. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 26.08.2024 r.]
  3. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 12.06.2024 r.]
  4. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25.03.1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  5. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1054 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
  7. Wyszukiwarka cmentarna

Oceń: Zdzisław Kępiński

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:23