Maciej Terlecki

---

Dzieciństwo i rodzina

Maciej Terlecki przyszedł na świat 9 marca 1977 roku w Pruszkowie, jako drugi syn Stanisława oraz Ewy Terleckich. W jego rodzinie znajdują się również dwaj bracia: Tomasz, który urodził się w 1976 roku, oraz Stanisław junior, a także siostra Anna (rocznik 1986). Warto zaznaczyć, że jego ojciec, Stanisław, reprezentował Polskę jako piłkarz. Po incydencie znanym jako aferą na Okęciu, rodzina musiała opuścić kraj, a ojciec Macieja podjął decyzję o grze za granicą.

W 1981 roku, Terleccy podjęli dramatyczny krok i przeprowadzili się do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w Pittsburghu. Po pięciu latach życia w Ameryce wrócili z powrotem do Polski. Wówczas 9-letni Maciej miał lepszą biegłość w języku angielskim niż polskim. Po powrocie do kraju rodzina zamieszkała na Retkini w Łodzi, a później, kilka lat później, przenieśli się do Podkowy Leśnej, skąd pochodzi jego matka.

Maciej Terlecki zakończył swoją edukację studiując dziennikarstwo. Obecnie jest żonaty z Izabelą, która jest farmaceutką z Łodzi. Para ma dwóch synów: Antoniego, urodzonego w 2009 roku, oraz Krzysztofa, który przyszedł na świat w 2012 roku.

Kariera klubowa

Początki i wyjazd do Anderlechtu

Maciej Terlecki swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w Zniczu Pruszków, gdzie zdobywał cenne doświadczenie. Dodatkowo, jego ojciec, który również był piłkarzem, prowadził go na boisku w Żółwinie, co miało ogromny wpływ na rozwój talentu młodego sportowca. W wieku 15 lat przeprowadził się z Podkowy Leśnej do Warszawy, gdzie związał się z II-ligową Polonią. Już 21 listopada 1992 roku w meczu z Borutą Zgierz zadebiutował w dorosłym futbolu, stając się najmłodszym zawodnikiem na zapleczu Ekstraklasy, mając zaledwie 15 lat i 257 dni. To osiągnięcie na stałe wpisało się w kartach historii polskiego futbolu.

Po udanych występach na mistrzostwach Europy U-16 Maciej został zaproszony do Bayernu Monachium. Tam, mimo bardzo obiecujących treningów i zainteresowania legendarnych menadżerów, takich jak Uli Hoeneß czy Lothar Matthäus, nie mógł podpisać kontraktu z powodu przepisów niemieckiego futbolu, które ograniczały wiek zawodników. Ostatecznie podjął decyzję o transferze do RSC Anderlecht, gdzie podpisał 4-letni kontrakt. W wieku 16 lat znalazł się w kadrze na mecze Ligi Mistrzów, w tym przeciwko AC Milan, ale nie zdołał zadebiutować w pierwszym zespole. Po półtorarocznych treningach w Belgii wrócił do Polski.

Początkowo zgłosił się do Legii Warszawa, jednak aktualni mistrzowie Polski nie mieli dla niego miejsca. Po tym, jak odmówił testów w Feyenoordzie Rotterdam, postanowił spróbować swoich sił w Lechu Poznań, jednak po tygodniu treningów z zespołem nie został zaakceptowany. Jak podkreślał Terlecki: „Nie chcę komentować opinii trenera Szukiełowicza, nie sądzę jednak, bym miał ze sobą problemy. Ostatnio było wokół mnie za dużo szumu, potrzebuję spokoju” – dodawał również, że nie wyklucza szansy w Anderlechcie ani transferu do innego zespołu.

ŁKS Łódź

W 1995 roku Maciej trafił do ŁKS-u Łódź, gdzie zadebiutował w polskiej ekstraklasie w 18. kolejce. W kraju zagrał przeciwko Lechowi Poznań i w swoim debiucie strzelił wyrównującą bramkę w 58. minucie, co pomogło ŁKS-owi wygrać 2:1. W sezonie tym rozegrał 10 meczów, z czego 6 w pełnym wymiarze czasowym, a zespół zakończył rywalizację na 7. miejscu w lidze.

W kolejnym sezonie Maciej stał się jedną z kluczowych postaci drużyny. Podczas 6. serii spotkań zdobył pierwszą bramkę, a także otworzył wynik meczu z Stalą Mielec. Jego fantastyzny gol z 30 metrów w meczu z Pogonią Szczecin, który zdobył za pomocą strzału pod poprzeczkę, został uznany za bramkę roku 1995 przez program „Gol”. Z ŁKS-em zakończył sezon na 4. miejscu, a następnie w 1997 roku zajął 6. pozycję w lidze. Ostatni mecz w barwach łódzkiego klubu zagrał przeciwko Wiśle Kraków, kiedy drużyna wygrała 5:0.

Widzew Łódź

Nowym wyzwaniem dla Macieja był transfer do lokalnego rywala ŁKS-u, Widzewa Łódź, za 600 tys. marek, co nie spotkało się z entuzjazmem ze strony kibiców Widzewa, pamiętających jego wcześniejsze negatywne wypowiedzi na temat klubu. Na pierwszym sparingu doświadczył wrogiego przyjęcia ze strony kibiców, ale po czasie zyskał sympatię zarówno trenera Franciszka Smudy, jak i kolegów z drużyny. W swoim debiucie w barwach Widzewa zdobył gola w meczu rundy przedwstępnej Ligi Mistrzów z Neftçi PFK. W kolejnych rozgrywkach zdołali awansować do II rundy, gdzie musieli stawić czoła AC Parmie, a w Pucharze UEFA odpadli w I rundzie z Udinese Calcio.

W sezonie 1998/99 z drużyną dotarł do półfinału Pucharu Polski, pokonując kolejno Raków Częstochowa, Groclin Dyskobolię oraz Aluminium Konin. Niestety, w finale, w dwumeczu z Amiką Wronki, Widzew przegrał po rzutach karnych, a Maciej nie trafił decydującej „jedenastki”. W lidze zdobył wicemistrzostwo Polski, a po kontrowersyjnych wydarzeniach związanych z korupcją wywalczył prawo do gry w kwalifikacjach Ligi Mistrzów.

Po przegranym dwumeczu z Liteksem Łowecz, gdzie Widzew odpadł w I rundzie eliminacyjnej, Terlecki został uznany za najlepszego zawodnika w meczu rewanżowym z ACF Fiorentina. Mimo tych sukcesów, z klubem miał problemy finansowe, co doprowadziło do jego wycofania się z drużyny. W lutym 2001 roku, po długim okresie nieobecności na boisku, zakończył swoją przygodę z Widzewem.

Powrót na boiska

Po półrocznej przerwie w 2001 roku powrócił do treningów, jednak z dużymi zaległościami, dlatego większość meczów w zespole Orlen Płock wiosną 2000/01 zmarnował. Zagrał tylko w czterech meczach ligowych, a jego drużyna spadła do II ligi. Następnie trafił do chorzowskiego Ruchu, gdzie jego kariera wciąż nie nabrała rozpędu. W 2002 roku podjął próbę w Stomilu Olsztyn, gdzie zaczął odbudowywać swoją formę i stał się jednym z kluczowych piłkarzy. Mimo tego, zespół uplasował się na ostatnim miejscu w tabeli, co spowodowało relegację do II ligi.

Maciej zdobył pewne doświadczenie i nadzieje, odnosząc kilka honorowych trafień w końcowym etapie, a jego bramka w RKS Radomsko była nominowana do „Piłkarskich Oskarów”. Po relegacji jego kontrakt wygasł, a on szybko wrócił do Widzewa, z którym osiągnął słabe 9. miejsce w lidze.

Ostatni mecz w ekstraklasie

W styczniu 2006 roku, razem z Markiem Citką, podpisał umowę z Polonią Warszawa. Celem, który został mu przedstawiony, było ratowanie klubu przed relegacją do II ligi. Po serii nieudanych występów, Maciej zaczął grać w drużynie rezerw, a 30. kolejka przyniosła mu 200. mecz w ekstraklasie, choć jego drużyna przegrała 0:1 z Zagłębiem Lubin. Po spadku Polonii wrócił do Radomiaka, który również stracił szansę na utrzymanie w zapleczu Ekstraklasy.

W Radomiaku uczestniczył w Pucharze Polski, gdzie drużyna dotarła do 1/4 finału, ale przegrała z Cracovią. W końcówce kariery grał w Pelikanie Łowicz, a swoją piłkarską drogę zakończył jako grający trener w Milanie Milanówek.

Kariera reprezentacyjna

Maciej Terlecki, uznawany za wyróżniającego się zawodnika, był reprezentantem Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Swoją przygodę z reprezentacją U-15 rozpoczął w 1992 roku, a w krótkim czasie stał się kluczowym zawodnikiem kadry U-16, z którą zdobył mistrzostwo Europy. Jako główny rozgrywający odniósł niebywały sukces, a po zakończeniu turnieju został uhonorowany tytułem najlepszego gracza drużyny. W swoim debiucie, po zdobytej przez niego bramce, Polacy zremisowali z drużyną Szwajcarii 1:1. Następnie odnieśli zwycięstwa nad Islandią 2:0 oraz Irlandią Północną 1:0. Po pomyślnym przejściu fazy grupowej, zespół pokonał Belgię i Francję, a w finale stanął na wysokości zadania, wygrywając z Włochami.

W tym samym roku, reprezentując Polskę w zespole U-17, Terlecki zajął 4. miejsce na Mistrzostwach Świata w Japonii. Polska pokonała Stany Zjednoczone 3:0 w ćwierćfinale, a Maciej otworzył wynik meczu w 39. minucie. Niestety, w półfinale Polacy polegli z Nigerią, a w meczu o brązowy medal ulegli reprezentacji Chile. Jednak jego występy na tym turnieju nie przeszły bez echa – został wybrany do jedenastki gwiazd tej rywalizacji.

Maciej był również kluczowym zawodnikiem kadry olimpijskiej, którą prowadził Paweł Janas. Niestety, po przegranych meczach barażowych z Turcją, Polska nie zakwalifikowała się ani na Mistrzostwa Europy, ani na igrzyska olimpijskie w Sydney. W ciągu swojej kariery w młodzieżowych reprezentacjach rozegrał około 70 spotkań.

W 1999 roku otrzymał powołanie do pierwszej reprezentacji Polski od selekcjonera Janusza Wójcika. To wydarzenie miało miejsce podczas towarzyskiego turnieju w Bangkoku, zorganizowanego na cześć urodzin króla Tajlandii, Bhumibola Adulyadeja. Debiut w kadrze narodowej miał miejsce 16 czerwca 1999 roku, kiedy to jego zespół przegrał 0:2 z Brazylią. Choć zagrał całe spotkanie, wynik został uznany za nieoficjalny. Tylko trzy dni później wystąpił w meczu przeciwko Nowej Zelandii, gdzie ponownie grał jako stoper i spędził na boisku pełne 90 minut. Spotkanie skończyło się bezbramkowym remisem, a Polacy wygrali po rzutach karnych. To był jego jedyny oficjalny występ w narodowej kadrze.

Styl gry i umiejętności

Maciej Terlecki, jako reprezentant Polski na mistrzostwach Europy U-16, wyróżniał się na tle swoich rówieśników niezwykłymi umiejętnościami piłkarskimi. Jego zdolność gry obiema nogami stała się jego znakiem rozpoznawczym. Andrzej Zamilski, ówczesny selekcjoner, zwrócił uwagę na jego doskonały przegląd pola, ogromną skoczność oraz siłę fizyczną jak na jego wiek, podkreślając, że stał się on naturalnym liderem polskiego zespołu.

W swojej karierze Terlecki najczęściej występował na pozycji pomocnika, jednak sam podkreślał swoją uniwersalność jako zawodnika. W reprezentacji olimpijskiej sprawdził się na pozycji stoper, co ukazuje jego elastyczność na boisku. W latach 2002–03 w Widzewie występował jako stoper lub defensywny pomocnik, mimo że wcześniej grał w ofiowej pomocy. Podzielił się swoimi refleksjami na temat tego, jak jego uniwersalność mogła mu przeszkadzać: „Byłem uniwersalny i chyba trochę mi to zaszkodziło, bo za często pozwalałem sobą ‚rzucać’ po boisku”, powiedział po zakończeniu kariery.

Opisując Terleckiego, czasopismo Futbol stwierdziło: „Miał krnąbrny charakter, był też typem indywidualisty, który wszystko chciał robić sam, a tacy piłkarze często zrażają do siebie trenerów.” Z tego powodu jego kariera w różnych klubach nie zawsze rozwijała się, jak trzeba, mimo jego nieprzeciętnych umiejętności. W drużynach juniorskich miał znaczący wpływ na przebieg gry, będąc w stanie oszukać kilku przeciwników na raz.

Statystyki kariery klubowej

W tej sekcji zaprezentowane są ważne statystyki dotyczące kariery klubowej Macieja Terleckiego. Poniżej znajdziesz szczegółowe dane, które mogą być interesujące dla fanów piłki nożnej oraz miłośników tego zawodnika.

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Inne		UEFA		Suma
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Polonia Warszawa	1992/93	II liga	3	0	0	0	–		–		3	0
RSC Anderlecht	1993/94	Eerste klasse	0	0	0	0	–		0	0	0	0
	1994/95 (j)	Eerste klasse	0	0	0	0	–		0	0	0	0
ŁKS Łódź	1994/95 (w)	I liga	10	2	0	0	–		–		10	2
	1995/96	I liga	26	3	0	0	–		–		26	3
	1996/97	I liga	26	2	–	0	–		–		26	2
Widzew Łódź	1997/98	I liga	27	4	0	0	1	0	6	1	34	5
	1998/99	I liga	27	2	5	0	–		–		32	2
	1999/00 (j)	I liga	13	0	1	0	–		8	0	22	0
Orlen Płock	2000/01 (w)	I liga	4	0	0	0	–		–		4	0
Ruch Chorzów	2001/02 (j)	I liga	2	0	1	0	1	0	–		4	0
Stomil Olsztyn	2001/02 (w)	I liga	12	4	0	0	–		–		12	4
Widzew Łódź	2002/03	I liga	24	0	4	0	–		–		28	0
Wisła Płock	2003/04	I liga	17	1	1	1	–		2	0	20	1
Pogoń Szczecin	2004/05 (j)	I liga	8	0	2	1	–		–		10	1
Radomiak Radom	2004/05 (w)	II liga	14	3	0	0	2	2	–		16	5
	2005/06 (j)	II liga	16	4	5	2	–		–		21	6
Polonia Warszawa	2005/06 (w)	I liga	4	0	0	0	–		–		4	0
Radomiak Radom	2006/07	III liga	–	4	6	2	–		–		–	6
Pelikan Łowicz	2007/08 (j)	II liga	12	0	0	0	–		–		12	0
Canal+ Warszawa	2010/11 (j)	–	–		1	0	–		–		1	0
Ogólnie w karierze			245	29	26	6	4	2	16	1	291	38

Źródła:

Sukcesy

Maciej Terlecki odniósł znaczące sukcesy zarówno w klubie, jak i w reprezentacji. Jego osiągnięcia są nie tylko dowodem na jego umiejętności, ale również na determinację w dążeniu do celu.

Widzew Łódź, z którym związany był w kluczowych latach, osiągnął 2. miejsce w mistrzostwach Polski w sezonie 1998/99.

W barwach reprezentacji Polski Maciej Terlecki również zapisał się w historii:

• zdobył mistrzostwo Europy U-16 w 1993 roku,
• osiągnął 4. miejsce na mistrzostwach Świata U-17 w tym samym roku.

Nagrody i wyróżnienia

Maciej Terlecki, znany ze swoich niezwykłych osiągnięć sportowych, zyskał uznanie zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W jego karierze można wyróżnić wiele znaczących nagród i wyróżnień. Przykłady obejmują:

• uzyskanie tytułu najlepszego piłkarza podczas mistrzostw Europy U-16 w 1993 roku,
• zdobycie miejsca w najlepszej jedenastce mistrzostw świata U-17 w tym samym roku,
• otrzymanie Nagrody Specjalnej w Plebiscycie Tygodnika Piłka Nożna w 1993,
• przyznanie tytułu Bramka Roku 1995 przez Magazyn Piłkarski „Gol”.

Kariera trenerska

W 2008 roku Maciej Terlecki uzyskał licencję trenerską, co stanowiło ważny krok w jego karierze. W tym samym roku objął stanowisko grającego szkoleniowca w zespole Milanu Milanówek, który wówczas rywalizował w klasie okręgowej.

W latach 2011–2013, jego autorytet jako trenera wzrósł, gdy prowadził I zespół GLKS Nadarzyn. W sezonie 2012/13 jego drużyna, niestety, nie zaliczyła udanego zakończenia, plasując się na 6. miejscu w tabeli klasy okręgowej. W ostatnich pięciu meczach uzyskali jedynie 1 punkt, co podkreśliło trudności, z jakimi borykał się zespół.

Komentator telewizyjny

Maciej Terlecki, od 2007 roku, pełni funkcję komentatora meczów piłkarskich w różnych stacjach telewizyjnych, takich jak Canal+, nSport HD oraz Eurosport. Jego doświadczenie obejmuje komentowanie licznych istotnych wydarzeń sportowych, w tym meczów polskiej Ekstraklasy, Ligi Europy oraz Pucharu Narodów Afryki.

---

Oceń: Maciej Terlecki

---