Franciszek Karol Gomuliński, urodzony 4 października 1905 roku w Pruszkowie, to postać o bogatej historii i znaczącym dorobku. Zmarł 10 czerwca 1981 roku w Brwinowie, pozostawiając po sobie ślady w dziejach polskiego lotnictwa.
Był on podpułkownikiem i inżynierem, który służył w Polskich Siłach Powietrznych podczas II wojny światowej w Wielkiej Brytanii. Jego życie i kariera są dowodem na determinację oraz zaangażowanie w obronę ojczyzny w trudnych czasach.
Życiorys
W 1925 roku Franciszek Gomuliński podjął naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa, którą zakończył z sukcesem w 1927 roku, uzyskując 17. lokatę w pierwszej promocji. Jako sierżant podchorąży-obserwator został przydzielony do 1. pułku lotniczego. Już w 1928 roku awansował na podporucznika, a w 1931 roku na porucznika. W tym samym roku został odkomenderowany na studia politechniczne, które ukończył w 1937 roku, zdobywając tytuł inżyniera.
W latach 1937-1939 pracował w dyspozycji szefa Departamentu Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. W marcu 1939 roku, na stopień kapitana, awansował ze starszeństwem na 4. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna. W trakcie tego okresu pełnił funkcję oficera technicznego eskadry samolotów prototypowych w samodzielnym dywizjonie doświadczalnym w Warszawie.
W kampanii wrześniowej Gomuliński nie uczestniczył w walkach, został ewakuowany do Francji, gdzie odpowiadał za obsługę techniczną świeżo formowanego dywizjonu I/145. Po klęsce Francji dotarł do Wielkiej Brytanii i wstąpił do RAF, gdzie przydzielono mu numer służbowy P-0299. W Polskich Siłach Powietrznych służył w personelu technicznym, a we wrześniu 1940 roku objął stanowisko oficera technicznego w 308 dywizjonie. W sierpniu 1941 roku został oficerem łączności Stacji Exeter, a w sierpniu 1942 roku skierowano go do Dowództwa Lotnictwa Myśliwskiego.
W marcu 1943 roku Gomuliński został awansowany na stopień majora i rozpoczął staż w Dowództwie Lotnictwa Pustynnego. Jeszcze w tym samym roku objął kierownictwo Katedry Łączności Lotniczej w Wyższej Szkole Lotniczej w Wielkiej Brytanii. Po zakończeniu działań wojennych zdemobilizował się i w 1947 roku postanowił wrócić do Polski. Ostatecznie zmarł 10 czerwca 1981 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu parafialnym w Brwinowie.
Przypisy
- Franciszek Karol Gomuliński. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 21.08.2019 r.]
- Gomuliński Franciszek Karol. listakrzystka.pl. [dostęp 21.08.2019 r.]
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 202. ISBN 978-83-61421-59-7.
- Jerzy Płoszajski: Technicy lotnictwa polskiego na Zachodzie 1939-1946. Cz. 2. Londyn: Stowarzyszenie Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, 1998, s. 89. ISBN 0-9522473-2-1.
- Jerzy Płoszajski: Technicy lotnictwa polskiego na Zachodzie 1939-1946. Cz. 1. Londyn: Stowarzyszenie Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, 1998, s. 7. ISBN 0-9522473-2-1.
- a b c Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 47-48. ISBN 83-87992-22-4.
- Rybka i Stepan 2006, s. 227.
- Rybka i Stepan 2006, s. 788.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zachariasz Artsztajn | Mieczysław Timme | Marian Morawski (oficer) | Zygmunt MorawskiOceń: Franciszek Gomuliński