Leszek Roman Cichy, urodzony 14 listopada 1951 roku w Pruszkowie, to wybitny polski himalaista oraz geodeta. Od 1977 roku związał swoją karierę zawodową z Politechniką Warszawską, gdzie działa jako pracownik naukowy. Po 1989 roku zmienił kierunek swojej kariery, stając się maklerem i finansistą, a obecnie prowadzi własny biznes.
Leszek Cichy jest absolwentem XXXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie. Jego pasja do wspinaczki rozpoczęła się w 1969 roku. Jest znany z intensywnego wspinania, szczególnie w sezonach zimowych, w takich miejscach jak Tatry, gdzie zdobywał szczyty, na przykład Mały Kieżmarski Szczyt, oraz w Alpach, gdzie wspinał się na Filarem Frêney na Mont Blanc i północną ścianą Matterhornu.
Himalaje, Karakorum, Korona Ziemi
Leszek Cichy jest jednym z najbardziej uznawanych polskich alpinistów, który na swoim koncie ma wiele znaczących osiągnięć związanych z himalaizmem i alpinizmem. Jego przygody na najwyższych szczytach świata zaczęły się w latach 70-tych XX wieku, a jego wspinaczkowe sukcesy przeszły do historii.
W 1974 roku Cichy po raz pierwszy zdobył szczyt Shispare, który wznosi się na 7611 m n.p.m. W kolejnym roku, 1975, brał udział w trzecim wejściu na Gaszerbrum II (8035 m). To wtedy ustanowiono ówczesny polski rekord wysokości, zdobywając pierwszy ośmiotysięcznik z listy czternastu najwyższych, który został podbity przez Polaków. Wspólnie z Januszem Onyszkiewiczem oraz Krzysztofem Zdzitowieckim zdobył ten szczyt nową, północno-zachodnią ścianą.
Rok 1976 przyniósł pierwszą polską wyprawę na K2 (8611 m) pod kierownictwem Janusza Kurczaba, której rekordowym osiągnięciem było dojście do wysokości 8230 m na nowej drodze filarem północno-wschodnim. W 1978 roku, Cichy uczestniczył w kolejnej wyprawie, tym razem na Makalu (8470 m), osiągając 7400 m, co staje się najodleglejszym punktem, który dotąd udało się zdobyć.
Jednak to 17 lutego 1980 roku, Cichy oraz Krzysztof Wielicki zapisali się na kartach historii, zdobywając po raz pierwszy Mount Everest (8848 m) w zimowych warunkach. Wyprawa, która była kierowana przez Andrzeja Zawadę, zdobyła światowy rekord wysokości w alpinizmie zimowym. Potem, w 1982 roku podczas kolejnej wyprawy na K2 pod kierownictwem Janusza Kurczaba, osiągnięto wysokość 8250 m.
W 1984 roku Cichy zdobył Kanczendzongę Zachodnią (Yalung Kang, 8505 m), a także zdobył Elbrus (5642 m). Dwa lata później, w 1987 roku, zdobył Aconcaguę (6960 m) nową drogą, południową ścianą współpracując z Ryszardem Kołakowskim. To był także rok pierwszej w historii zimowej wyprawy na K2 pod dowództwem Andrzeja Zawady, w której wraz z Krzysztofem Wielickim najwyżej doszli do wysokości 7300 m.
Kolejne osiągnięcia Cichego obejmowały zdobycie Lhotse (8501 m) w 1988 roku, a także Denali (McKinley) w 1989 roku, gdzie dokonał pierwszego polskiego wejścia środkiem południowej ściany Filarem Cassina. Rok 1998 okazał się przełomowy z uwagi na podbój Mount Vinson na Antarktydzie, gdzie był to drugi polski szczyt zdobyty wspólnie z Markiem Kamińskim. Tego samego roku zrealizował również wspinaczki na Kilimandżaro w Tanzanii oraz Górę Kościuszki w Australii.
W 1999 roku Cichy zdobył Piramidę Carstensza w Nowej Gwinei, a w 2005 roku ponownie stanął na K2 (8611 m), gdzie w towarzystwie Anny Czerwińskiej i Dariusza Załuskiego osiągnął wysokość 7850 m. Można go również uznać za pioniera, ponieważ jako pierwszy Polak skompletował Koronę Ziemi do 1999 roku, zdobywając Górę Kościuszki, Piramidę Carstensza, Elbrus oraz Mont Blanc.
Oprócz swoich osiągnięć wspinaczkowych, Leszek Cichy jest autorem wielu artykułów w prasie górskiej. W latach 70-tych stał się aktywnym członkiem organizacji sportowych, a w okresie 1995-1999 pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Alpinizmu. W 1999 roku został uhonorowany Kolosem za swoje zasługi w dziedzinie alpinizmu podczas Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy oraz Alpinistów w Gdyni. Z kolei od 2000 roku zasiada w Kapitule Kolosów. W 2003 roku, na mocy postanowienia Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w dziedzinie polskiego taternictwa oraz za promowanie sportu wspinaczkowego.
Książki
Leszek Cichy to uznany autor wielu publikacji, które stanowią cenne źródło inspiracji oraz wiedzy w dziedzinie wypraw górskich i nie tylko. Poniżej przedstawiamy listę jego książek:
- „Gdyby to nie był Everest…”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020 – współautorem książki jest Piotr Trybalski,
- „Trzy bieguny. Dotknąć niemożliwego”, Znak, Kraków 2019 – razem z Julią Hamerą i Markiem Kamińskim,
- „Przesunąć granice. Człowiek wobec wyzwania”, Wydawnictwo RTCK, 2019 – w kooperacji z Markiem Kamińskim,
- „Rozmowy o Evereście”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982 – opracowana wspólnie z Krzysztofem Wielickim oraz Jackiem Żakowskim; w 2020 roku wyszła nowa edycja tego tytułu wydana przez Agorę, wzbogacona o specjalny rozdział poświęcony powrotowi całej trójki na Mount Everest, dokładnie 40 lat po ich pierwszym zdobyciu.
Przypisy
- Alpinista Leszek Cichy, zdobywca Korony Ziemi, obchodzi 70. urodziny [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 28.02.2022 r.]
- a b Annapurna Góra Kobiet”-boleśnie szczera opowieść o pierwszej kobiecej wyprawie na Annapurnę | Outdoor Magazyn pisze, Historia polskiego wspinania – Karakorum. Cz.I (lata 1969–1980) [online] [dostęp 24.06.2019 r.]
- Historia polskiego wspinania – Karakorum. Cz. II (lata 80.) [online] [dostęp 24.06.2019 r.]
- Sylwester na Lhotse: Wielicki na szczyt w gorsecie ortopedycznym [online], Off.sport.pl [dostęp 24.06.2019 r.]
- Tomasz, Leszek Cichy – „Gdyby to nie był Everest” [online], Drytooling.com.pl [dostęp 24.06.2019 r.]
- Polacy w górach wysokich 2005, „Taternik”, grudzień 2005 r.
- Alina Kielarska, Danuta Walksberg, Henryka Kapuśniak, Grażyna Goss, Zbigniew Zemka, Sławomir Ignasiak: 40 lat mojego „DWL-otu”. Warszawa: 2003 r., s. 22. ISBN 83-11-0967-5.
- Janusz J. Kurczab, Taternik, 1983 r.
- M.P. z 2004 r. nr 20, poz. 356.
Pozostali ludzie w kategorii "Przedsiębiorczość i ekonomia":
Stanisław Tymiński | Adam Maciejewski (ekonomista)Oceń: Leszek Cichy